Reisverslag Nepal 2016: Over het algemeen probeert Melvin de content voor internet zelf te verwoorden, zij het met de hulp van mama. Voor het reisverslag echter hebben we besloten om deze door mama te laten schrijven. Zij heeft met haar fotografiebedrijf Soulmates Images voor het beeldmateriaal gezorgd, aangevuld door enkele iPhone beelden van ons allemaal. Aangezien de beelden dus weergeven, hoe zij de reis beleeft heeft, leek de beschrijving door haar verwoord het meest logisch. Hebben jullie nog specifieke vragen aan Melvin? Stel deze gerust hieronder in de comments!

Aankomst in Kathmandu op vrijdag 21 oktober, moe en vol verwachtingsvolle spanning. Als we in het Valley Guesthouse in Bouddah aankomen is het al donker.

Eerste verkenningstocht de volgende ochtend naar de Bouddhanath stoepa. Deze was door de aardbeving flink beschadigt. Ondertussen weer volledig gerestaureerd en op onze laatste dag in Kathmandu waren ze net bezig om de koepel wit te schilderen.

Melvin volgt jonge monniken op hun gang rond de stoepa. De gebruikelijke zeven rondes heeft hij echter niet vol kunnen maken.

Na de middag staat het eerste project op het programma: Een bezoek aan het Thiom-Laura-Home, een kindertehuis voor straatkinderen. Aan het einde van de reis vertelt Melvin, dat dit één van zijn favoriete momenten was.

Mooi om te zien hoe blij de kinderen zijn met hun knuffels. Nederlanders, die een paar dagen later het huis bezochten, vertelden hoe de kinderen trots hun knuffels lieten zien.

Veel van de meiden verzorgen hun knuffels als baby’s. Laxmi blijft haar knuffel maar in haar jas inbakeren.

Daarna is het tijd om samen te dansen en vriendjes te maken.

Tijd om de route voor de trekking door te spreken met Lobsang en onze gids Kami. De route die oorspronkelijk gepland was moet aangepast worden. We hadden gehoord dat sommige dorpen die op onze route lagen volledig leeg zijn gelopen omdat er geen wederopbouw plaats had gevonden. Families zijn vertrokken naar de stad, zodat we daar geen kinderen aangetroffen zouden hebben. Fijn dat we dat nog op tijd te weten zijn gekomen! Op de kaart geeft het gele huisje het Valley Guesthouse aan in het westen van Kathmandu. We werden met de auto naar Jarsing Pauwa gebracht, bij de rode vlag. Daarna volgden we de gele stippellijn omlaag, eerst naar Nargakot, dan Dhulikhel, dan Namo Buddha en tenslotte richting westen naar Panauti. Daar werden we weer opgehaald met de auto.

Onderweg naar Jarsing Pauwa, waar de wederopbouw ondertussen zoals op veel andere plaatsen die we hebben gezien – gelukkig – weer op gang is gekomen. Er zijn nog veel ingestorte gebouwen te zien, maar ook net zo veel bouwwerkzaamheden.

In Jarsing Pauwa bezoeken we een schooltje. Hier vinden de knuffels die Melvin met zijn klas had gemaakt nieuwe vriendjes.

En een aantal knuffels meer kan Melvin hier kwijt. Wat een blije snoetjes.

Met fijne gevoelens laten we de knuffels achter.

Bij een wandeling door de omgeving na de middag kan Melvin nog meer knuffels kwijt, maar zien we ook kinderen die onderweg van school naar huis zijn en in de berm spelen met hun knuffels. Als Melvin dichterbij komt worden de knuffels snel weer ingepakt. We leren dat het ‘onbeleefd’ is om met een cadeau te spelen als de gever er nog bij is. Als een Nepalees een ingepakt cadeau ontvangt zal hij het ook pas uitpakken als de gever al weer weg is.

We genieten van de omgeving en worden de volgende ochtend getrakteerd op een prachtige zicht op de Himalaya.

Ons team voor de komende dagen: Gids Kami, die zich als perfecte kameraad voor Melvin ontpopt en onze dragers Uyrgen en Tsering.

Onderweg naar Nargakot ontmoeten we veel kinderen. Sommigen roepen door de vallei om andere kinderen attent te maken op onze aanwezigheid.

Terugblik op de route van onze eerste echte trekkingdag. Regelmatig begeleid door prachtige vogels.

In de omgeving van Nargakot. Het kindje op de foto zien we de volgende dag nog terug – zalig knuffelend met zijn nieuwe vriendje. Zo zoet!

De rijke flora en fauna maken het wandelen makkelijker voor Melvin. Helaas zagen we tijdens de trekking geen levende slang meer.

Tussen Nargakot en Dhulikhel komen we onder andere deze schattige zusjes tegen. Als we het hoekje om zijn ontplofte het oudere zusje zowat van blijdschap en loopt met haar knuffel zwaaiend naar haar vader. Gelukkig kijken we nogmaals om want door de opwinding komt de oudste zus ook nog vanuit de geitenweide aangelopen. Zo kan Melvin ook haar nog met een knuffel verblijden.

Ongelofelijk hoe zwaar Nepalese vrouwen kunnen dragen! Als ik later die dag Melvin een stuk moet dragen, denk ik hieraan terug en besluit om maar niet te miepen.

Dhulikhel bijna in zicht na een héél lange en zware tocht.

Onderweg naar Namo Buddha waar we de nacht door zullen brengen in een klooster.

Dit blijft onze absolute lievelingsfilm: peace-by-melvin_reisverslag-023 Wat een blijdschap van deze twee broertjes. Hartverwarmend!

‘Ons’ klooster – de Thrangu Tashi Yangtse Monastery – komt in zicht. We zijn benieuwd naar de ervaringen daar.

Na het gebed van de monniken bijgewoond te hebben en met de monniken te hebben gegeten worden we de volgende ochtend getrakteerd op de meest prachtige zonsopkomst. Zelf ben ik verrast dat er niet meer discipline heerst in het klooster. Er word tijdens het gebed flink gekletst en gekibbeld en ook het eten verloopt niet bepaald in stilte. Toch maakt de gezang van de monniken het tot een bijzonder belevenis.

En dan is het tijd om afscheid te nemen van de blik op de bergen. De afdaling richting Panauti begint.

Ook hier weer mooie ontmoetingen met prachtige kinderen.

Omdat die dag al veel mensen vrij zijn ivm het aanstaande Tihar Festival kunnen we op onze laatste trekkingdag weer net iets meer mensen ontmoeten en iets van de Nepalese way of life meekrijgen.

Terug in Kathmandu staan twee projecten op het programma. Begeleid word Melvin hierbij van de filmcrew van Orientation Travel Productions, die er mooi filmmateriaal van maakt.

Eerst gaan we met een aantal knuffels bij Maitri Griha langs, een kindertehuis voor gehandicapte kinderen.

Daarna is de Hope Foundation aan de buurt.

Van alle projecten die we bezoeken zijn we echt ontzettend onder de indruk met hoe veel inzet de kinderen geholpen worden en wat voor een positieve uitwerking dit op hun heeft!

Na de middag gaan we aapjes kijken bij de Pashupatinath Temple en ook hier weet Melvin de armste kinderen er weer uit te vissen voor een knuffel.

Begin van het Tihar Festival bij de stoepa in Bouddah en ook ‘ons’ Valley Guesthouse prachtig verlicht.

De volgende ochtend vertrekken we richting Nationalpark Chitwan. Voor al Melvins moeite willen we hem graag een plezier doen en één van zijn passies – wilde dieren – van dicht bij laten beleven. De route leid over de weg links in beeld langs de rivier. Het opwaaiende stof laat exact zien wat van deze weg na verschillende aardverschuivingen nog over is. Zeven uren zijn we uiteindelijk onderweg. Een pittige reis, die ons echter wel ook weer veel van het land laat zien.

Aankomst in Chitwan. Aan de overkant van deze rivier staat de dag erop een trekking van een hele dag door de jungle gepland – op zoek naar de tijger.

Maar het komt anders. In de nacht worden Melvin en John vreselijk ziek met hoge koorts. We moeten de wandeling afzeggen en brengen de ochtend in bed door. ‘S middags gaan we op een bankje langs de rivier liggen en zien vooral prachtige vogels en hagedissen. Na de middag voelen de mannen zich sterk genoeg om tenminste nog een korte kanotocht te boeken.

En nu worden we niet teleurgesteld. De gids zegt dat we in één uur meer dieren hebben gezien dan anderen in een hele dag. Onder de vele krokodillen die we hebben gezien ook een soort die van uitsterven bedreigd is, heel veel vogels waaronder drie verschillende soorten ijsvogels, twee kuddes met herten en dan deze bijzondere ontmoeting met een neushoornmoeder en haar jong.

Bij terugkomst treffen we het Valley Guesthouse vol met muziek aan. De bijna laatste dag van het Tihar Festival gaan de jongeren langs de huizen om te zingen en te dansen. Supertof voor Melvin om vriendjes uit het Thiom Laura Home terug te zien.

En terwijl afscheid van de jongens van het Thiom Laura Home zwaar valt, zijn we de volgende dag alweer bij het Marinka Home voor het uitdelen van de Tika.

Melvin ontvangt zijn Tika van Laxmi.

Daarna worden de handpoppen voorgesteld. De kleinste kinderen van het Marinka Home hadden eerder van Melvin al knuffels gekregen. Het idee voor de handpoppen is om deze aan de grotere kinderen te geven, zodat ze voor de kleintjes verhalen kunnen bedenken en spelen.

En terwijl het voor sommige nog iets onwennig is, gaan anderen al helemaal los. Het spelen met de handpoppen zal de komende tijd begeleid worden door de Nederlandse vrijwilligers.

Na de middag bezoeken we de Swayambhunath stoepa, ook bekend als Monkey Tempel. Vooral de zwemmende aapjes bereiden ons veel plezier!

Schommelen met de dorpsjeugd. Nee, dat op de rechte foto is niet Melvin ;- )

Bezoek van het laatste project – het Shangri-La Home. Bij de aardbeving zijn de kinderen alles kwijt geraakt. Ze wonen nu in een tijdelijk onderkomen tot hun nieuwe huis klaar is.

Bij Shanri-La vinden de twee prototypen een nieuw thuis en ook enkele van onze persoonlijke favorieten.

In deze film is heel mooi te zien hoe Melvin echt per kind een keuze maakt, welke knuffel het beste zou passen: peace-by-melvin_reisverslag-048

De allerlaatste knuffels gaan aan kinderen in een hele arme wijk. En dan is de laatste zak leeg – missie geslaagd!

Nogmaals onwijs bedankt aan iedereen die deze reis mogelijk heeft gemaakt! Al die vrijwillige helpers die geholpen hebben om 350 knuffels in elkaar te zetten, al die mensen die materiaal en / of hun diensten ter beschikking hebben gesteld, de mensen die een knuffel gekocht of geadopteerd hebben voor een financieel steuntje en niet te vergeten de mensen, die ons door hun enthousiasme hebben laten zien dat we op de goede weg waren. Op deze weg hebben we nu ons doel bereikt, maar binnenkort gaan we weer nieuwe wegen bewandelen. Stay tuned op Melvins Facebookpagina!

Voor zijn inzet voor de kinderen in Nepal is Melvin door Omroep Brabant genomineerd als “Brabander van het Jaar”. Wil je op hem stemmen? Dat kan vanaf 24 november 2016 hier.